รสชาติ ของความรัก

ชีวิตของคนเรานั้น มีความหลากหลายแตกต่างกันไปตามแต่ละคน
คงไม่มีชีวิตใครที่พบกับรสหวานตลอดเวลาโดยไม่เจอขมเลย
ในความเป็นจริง จึงเป็นเรื่องธรรมดาเหลือเกิน ที่บางครั้ง
เรารู้สึกไปว่า ความรักระหว่างเราและคนที่เรารักลดลง ไม่เหมือนเดิม
และพาลคิดไปว่าเขาอาจหมดรักเราแล้วก็เป็นได้ เขาจึงหมางเมิน
ไม่ใส่ใจ เหมือนไม่ห่วงใย และชอบทำหงุดหงิดอะไรสารพัด
โดยไม่แคร์ว่าเราจะรู้สึกอย่างไร อะไรนิดหน่อยก็ตีสีหน้ารำคาญ
คนหลายคนจึงเลิกลากันไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ
หรือเพราะอดทนกับการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
รสชาติที่เคยหวานเปลี่ยนเป็นขมจัดจนรับไม่ได้
เราควรต้องหยุดคิดสักนิด เราเอาแต่รับหรือเปล่า เคยให้เขาบ้างไหม
วันนี้เราถึงได้รู้สึกว่ารสหวานมันกร่อยแบบนี้
..........
ตลอดเวลาที่คบกันเราอยู่กับความเคยชินของการเป็นผู้รับ
เผลอคิดไปว่าสิ่งดี ๆ ที่อีกฝ่ายทำให้คือภาระหน้าที่
แม้เขาจะทำดีแค่ไหน เติมความหวานใส่ชีวิตเราเพียงใด
เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะเคยชินเสียแล้วและคิดว่าเขาสมควรต้องทำ
หากวันนี้เรารู้สึกว่าหัวใจเรากระทบจากการกระทำใด ๆ ของเขา
เราควรมองย้อนกลับไปวันคืนวันเก่า ๆ สักนิด ทบทวนสิ่งที่ผ่านมา
ตลอดเวลาเขาปฏิบัติต่อเราอย่างไร และเราปฏิบัติต่อเขาอย่างไร
ไม่มีใครสามารถสวมบทบาทเดียวได้ตลอด
มันต้องสลับเปลี่ยนกันไป ทั้งเป็นผู้ที่ให้ และเป็นฝ่ายที่รับ
ชีวิตคู่ หรือแม้แต่การคบกันในฐานะคนรัก มันถึงจะไปกันรอด
พยายามอย่าปล่อยให้เกิดช่องว่างในความรู้สึกระหว่างกัน
หากเราไม่คิดจะเสียคนที่เรารักไป ทุกครั้งที่เริ่มรู้สึกว่ารสชาติมันชักขม
ความหวานมันลดลง ๆ เราควรที่จะเร่งเติมรสหวานเพิ่มลงไป
ในความรักทันที เพื่อเตือนให้เขารู้ว่า เรายังรักเขามิเปลี่ยนแปลง
และไม่ใช่เขาคนเดียวที่ต้องคอยเติมหวานในชีวิตเรา
เราเองก็จะหมั่นเติมรสหวานให้ความรักด้วยเช่นกัน
คุณล่ะ...ความรักเป็นเช่นไร รสชาติยังกลมกล่อมดีอยู่หรือไม่
อย่าหนักหวานหรือปล่อยให้ขมจนเกินไป ทำทุกอย่างบนความพอดี
เชื่อเถอะนะ...เขาคงไม่หมดรักคนที่รักเขาได้ลงคอหรอก
ความรักจะอยู่กับคุณไปอีกนาน...ถ้าคุณใส่ใจรสชาติสักนิด...