บางอย่างที่ไม่มีวันเป็นของ ของ เรา

บางอย่างที่เราควรที่จะเก็บมันเอาไว้ เก็บไว้แค่ภายในหัวใจ... ความรู้สึกที่ไม่อาจแสดงให้ใครเห็น ความรู้สึกที่มันมากมายเกินกว่า... เกินกว่าที่จะเก็บหรือกักขัง แต่ก็ไม่มีเหตุผลใดใด... ไม่มีเหตุผลใดเลยที่จะปล่อยให้มันไปทำร้ายใคร เพราะนอกจากตัวเราเองแล้ว เราก็ไม่ควรทำร้ายใคร... สักวันมันจะเปลี่ยนไป สักวันความรู้สึกจะซีดจางไปตามกาลเวลา จะไม่ทำให้ใครต้องเจ็บ สัญญา หากความรู้สึกที่มีแต่ความเจ็บปวด หากเรารู้ว่าต้องเป็นอยู่แบบนั้น ก็ไม่มีประโยชน์ที่แม้แต่จะเก็บมันไว้ในหัวใจ ถึงจะเป็นเรื่องที่ยาก หากจะขจัดมันออกไป แต่เวลาจะทำให้มันซีดจางลงได้... อาจจะไม่ใช่วันพรุ่งนี้หรอกนะ อย่าคาดหวังไว้อย่างนั้นเลย... เพราะมันจะทำให้เรายิ่งเฝ้ารอ อย่าได้ร้องขอสิ่งใดใดเลยสักอย่างเพราะบางอย่างก็ไม่ได้มีไว้ให้เป็นของของเรา หากสิ่งที่เราได้ไขว่คว้า... อยู่ไกลจนเกินกว่าที่เราจะเอื้อมมือถึงมัน ก็จงปล่อยมันไปเถอะนะ บอกกับหัวใจเถอะ ว่ามันไม่ใช่ สำหรับเรา อดทนอีกนิดนะ... อีกไม่นานหรอก วันนั้นจะมาถึง วันที่ความทรงจำจางหายไป แล้วเราจะมีพื้นที่ว่างในหัวใจ... ไว้ต้อนรับสิ่งใหม่ๆ ที่รอเราอยู่เช่นกัน